Często dręczy mnie myśl, że czas ucieka mi przez palce. Sekundy znikają jedna za drugą, a ja nie idę do przodu. Nieproduktywność rodzi we mnie frustrację i wyrzuty sumienia. Jestem zła na siebie, że znów wpadłam w pułapkę pożeraczy czasu i nie zrobiłam nic pożytecznego.

Ludzie sukcesu i vege śniadania

Przypominają mi się rozmyte, roztapiające się zegary Salvadora Dali. Mniej więcej tak się wtedy czuję. Inni w tym samym czasie budują rakiety, skaczą ze spadochronem, robią grube interesy, zdobywają ośmiotysięczniki… A ja? Leżę owinięta kocem niczym poczwara i zalewam bluzę pijąc trzecią kawę. Kolejny raz gubię się w internecie i mimowolnie przeglądam filmiki dla ludzi z ujemnym ilorazem inteligencji. Przeglądam najnowsze supermodne stylizacje i dowiaduję się jakie fit vege śniadanie jadła dzisiaj znajoma, której nawet nie lubię. Arcyciekawe. Stos odmóżdżających danych napływa do mojej głowy, bombardując moje bezbronne szare komórki i doprowadzając mnie do białej gorączki.